H Αγγελική Κουτσονικολή γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1989. Αρχικά έκανε στίβο στην ομάδα του Κερατσινίου. Το 2006 αποφάσισε να μεταπηδήσει στην ποδηλασία και την ομάδα του Πρωτέα. Έχει κάνει πανελλήνια ρεκόρ και έχει σημειώσει ουκ ολίγες πανελλήνιες νίκες. Είναι μέλος της Εθνικής ομάδας από το 2009.
Η διαρκής βελτίωση είναι το βασικό ζητούμενο για την νεαρή Ελληνίδα πρωταθλήτρια, Αγγελική Κουτσονικολή, όπως δηλώνει σε συνέντευξή της στο planetbike.gr. Παράλληλα δηλώνει ικανοποιημένη από τις επιδόσεις της ενώ ξεκαθαρίζει πως γι’ εκείνη ήταν όνειρο ζωής το ν’ αποτελέσει μέλος της Εθνικής ομάδας.
– Αγγελική θα ήθελα να μου κάνεις ένα σχόλιο για την παρουσία σου στο πρόσφατο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Έμεινες ευχαριστημένη από τις διακρίσεις και τις επιδόσεις σου;
Με το Πανελλήνιο πρωτάθλημα έληξε μία αγωνιστική περίοδος γεμάτη εμπειρίες, που με βοήθησαν να γνωρίσω καλύτερα το άθλημα, μέσα από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου. Με την πολύτιμη συνεργασία των ομοσπονδιακών προπονητών εξελίσσομαι και βελτιώνομαι μέρα με την μέρα. Είμαι αρκετά ικανοποιημένη με τις επιδόσεις μου. Στόχος μου ήταν να καταρρίψω το προσωπικό μου ρεκόρ στα αγωνίσματα των 200 και 500 μέτρων, πράγμα που δεν κατάφερα τελικά. Περιμένω με αγωνία την επόμενη αγωνιστική πρόκληση.
– Ποιοί είναι οι αγωνιστικοί σου στόχοι από εδώ και πέρα;
Κύριος στόχος όλων μας είναι η πρόκριση της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012. Καθένας από εμάς θα βοηθήσει όσο περισσότερο μπορεί για να γίνει αυτός ο στόχος πραγματικότητα. Σε κάθε αγώνα θα πρέπει να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Πρώτο βήμα είναι το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών-γυναικών στο οποίο θα αγωνιστούμε για μία θέση στο βάθρο. Προσωπικός μου στόχος είναι η συνεχής πρόοδος μέσα από την οποία θα έρθουν και τα αποτελέσματα.
– Ποιές είναι οι πιο μεγάλες δυσκολίες που έχεις αντιμετωπίσει ή που αντιμετωπίζεις στον χώρο της ποδηλασίας;
Κατά καιρούς έχω αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες. Μερικές από αυτές με έχουν κρατήσει ένα βήμα πιο πίσω στην πορεία μου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι καθημερινά είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε την κύρια αρμοδιότητα στην διαχείριση του σταδίου, με συνέπεια τα «ανοιχτά για όλους στάδια» να μην είναι προσβάσιμα στους αθλητές των σωματείων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν τον χώρο. Παράλληλα χρεώνεται η Ομοσπονδία με ποσά που θα μπορούσε να διαθέσει για την ανάπτυξη του αθλήματος.
– Ποιά είναι τα κατά την γνώμη σου τα πιο μεγάλα προβλήματα μίας αθλήτριας ποδηλασίας στην Ελλάδα;
Στην χώρα μας η γυναικεία ποδηλασία δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό. Οι αθλήτριες που επιλέγουν να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα είναι πολύ λίγες. Ο ανταγωνισμός μειώνεται και σε συνάρτηση με το ελλειπές αγωνιστικό πρόγραμμα ο αθλητισμός δεν μπορεί να εξελιχθεί σε πρωταθλητισμό. Έτσι το επίπεδο της γυναικείας ποδηλασίας παραμένει χαμηλό και οι προοπτικές βελτίωσης είναι ελάχιστες.
– Ποιό είναι το πιο μεγάλο σου όνειρο για την ποδηλασία; Πόσο ψηλά θέλεις να φτάσεις;
Πάντα στην άκρη του μυαλού μου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Δεν ξέρω πόσο ψηλά μπορώ να φτάσω, έχω όμως το πείσμα και την θέληση που χρειάζεται να προσπαθήσω. Το ταξίδι έχει μεγαλύτερη αξία από τον προορισμό.
– Θα ήθελες κάποια στιγμή να αγωνιστείς σε μία ομάδα του εξωτερικού;
Αν και πιστεύω πως οι πιθανότητες να εξελιχθώ σε αθλήτρια θα ήταν πολύ περισσότερες σε μία ομάδα του εξωτερικού, προτιμώ μέσα από την προσπάθεια που κάνω να ωφελείται η δική μου χώρα. Είναι τιμή μου αν μπορώ να βοηθήσω και εγώ στην άνοδο της ελληνικής ποδηλασίας.
– Πόσο σημαντικό είναι για σένα να είσαι μέλος της Εθνικής ομάδας;
Προσωπικά για μένα ήταν ένα όνειρο ζωής. Πριν ακόμα ασχοληθώ με την ποδηλασία επιθυμούσα να φορέσω την γαλανόλευκη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό για έναν αθλητή, απ’ το να αντιπροσωπεύει την κουλτούρα και την ιστορία της χώρας του. Η Ελλάδα καθρεφτίζεται πάνω μας και η νίκη γίνεται πλέον εθνική υπόθεση.
– Από τον σύλλογό σου είσαι ικανοποιημένη; Σου παρέχει όλα όσα θέλεις;
Τα στελέχη του ΑΣ Πρωτέα με έχουν βοηθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Με στήριξαν και με πίστεψαν από την αρχή. Κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να έχουν όλοι αθλητές της ομάδας την δυνατότητα να αγωνιστούν με αξιοπρέπεια. Και εμείς το ανταποδίδουμε αυτό με τα καλά αποτελέσματα που φέρνουμε.
– Πως είναι η συνεργασία σου με τους προπονητές σου;
Η συνεργασία μου με τους ομοσπονδιακούς προπονητές είναι άψογη. Ο στόχος μας είναι κοινός και χρειάζεται κατανόηση και από τις δύο πλευρές. Ο κύριος Καρυπίδης, ο κ. Βασιλόπουλος και ο κ. Άιναρς είναι άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις ενός αθλητή. Έχουν την εμπειρία και την όρεξη που χρειάζεται για να ανεβάσουν την ποδηλασία σε ανώτερο επίπεδο.
– Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στην ποδηλασία;
Ομολογώ πως μέχρι το 2004 δεν γνώριζα ότι υπάρχει ποδηλασία πίστας. Ο αδερφός μου, ο Δημήτρης με έφερε σε επαφή με το άθλημα και το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση στην ποδηλασία είναι οι καλές σχέσεις που διατηρούν οι αθλητές μεταξύ τους, κάτι που δεν είχα βιώσει την περίοδο που ασχολιούμουν με τον στίβο. Το θεωρώ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αθλήματα και εύχομαι να γνωρίσει την καταξίωση που του αξίζει.
– Σε ποιούς οφείλεις τα όσα έχεις πετύχει μέχρι σήμερα;
Φυσικά το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας το οφείλω στους γονείς μου. Χωρίς την αγάπη και την υποστήριξή τους δεν θα είχα καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα. Νιώθω μεγάλη υποχρεώση σε όλους τους προπονητές που με έχουν αναλάβει τα τελευταία χρόνια. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, μου προσέφεραν τις πολύτιμες γνώσεις τους και ενδιαφέρθηκαν για εμένα, σαν να είμαι δικό τους παιδί. Επίσης θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αφανείς ήρωες της ποδηλασίας, όπως είναι ο μασέρ, ο μηχανικός και οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας, που καθημερινό τους μέλημα είναι οι δικές μας ανάγκες.
Πηγή: cycling-gr.blogspot.com
