- Η πρωτοβουλία για ένταξη του ποδηλάτου υπάρχει. Την βλέπουμε στην πράξη στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα συνυπογράφει τα ευρωπαϊκά έγγραφα, αλλά μένει πίσω στις υλοποιήσεις.
- Εκστρατείες ευαισθητοποίησης, πληροφόρησης και εκπαίδευσης των πολιτών υπάρχουν, έστω και λίγες.
- Το ενδιαφέρον των πολιτών για χρήση του ποδηλάτου σε ένα ποσοστό υπάρχει, αλλά κυρίως υποβόσκει εξαιτίας της έλλειψης ενημέρωσης, κινήτρων και διευκολύνσεων. Βέβαια απαιτείται και αλλαγή νοοτροπίας από πλευράς πολιτών.
- Απουσιάζει η ουσιαστική βούληση της πολιτείας να δραστηριοποιηθεί για την διάπλαση περιβαλλοντικής αντίληψης, την αλλαγή νοοτροπίας και την ενθάρρυνση του ποδηλάτου με ενημέρωση, κίνητρα, δράσεις και υλοποιήσεις*.
Επομένως θα πρέπει να εξετάσουμε γιατί δεν υπάρχει πολιτική βούληση για μείωση των αυτοκινήτων στην πόλη και προώθηση του ποδηλάτου, παρόλο που οι συνθήκες στην πόλεις έχουν επιδεινωθεί και είναι πλέον εφιαλτικές.
- Το ποδήλατο αποδίδει μικρό οικονομικό κέρδος στο κράτος την βιομηχανία και το εμπόριο.
- Το κράτος εισπράττει υψηλό Φ.Π.Α. από αυτοκίνητα, ανταλλακτικά, συνεργεία, καύσιμα, υπηρεσίες κ.λ.π… από το ποδήλατο, σχεδόν τίποτα.
- Το κράτος εισπράττει ειδικούς φόρους κατανάλωσης καυσίμων που καταναλώνονται αφειδώς… από το ποδήλατο τίποτα.
- Το κράτος εισπράττει ένα μέρος από τα χρήματα που πληρώνουμε για ασφάλειες, οδικές βοήθειες, κ.τ.ε.ο., εκδόσεις πινακίδων, εκτελωνισμούς και ακόμα χίλιες δυο υπηρεσίες γύρω από το αυτοκίνητο… από το ποδηλατο τίποτα.
- Το κράτος εισπράττει από την φορολόγηση της κατοχής αυτοκινήτου… το ποδήλατο δεν έχει ίππους.
- Το κράτος εισπράττει διόδια και παρκόμετρα… από το ποδηλατο τίποτα.
- Το κράτος εισπράττει τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων… από το ποδήλατο τίποτα.
- Το κράτος εισπράττει από τα πρόστιμα… από το ποδηλατο τίποτα.
- Υπερισχύει η πολιτική των εταιριών αυτοκινήτου. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες είναι οι κολοσσοί της παγκόσμιας οικονομίας και τα ποσά που αποκομίζουν από αυτοκίνητα, ανταλλακτικά και υπηρεσίες είναι υπέρογκα. Προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα δήθεν οικολογικό πρόσωπο κατασκευάζοντας ή δωρίζοντας ποδήλατα, όμως πιστεύετε ότι θα τους συνέφερε: να σας πουλήσουν ένα αυτοκίνητο ή ένα ποδήλατο;
- Το πολιτικό κόστος. Ο αριθμός των οδηγών αυτοκινήτου είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτό των ποδηλατών. Μία πόλη φιλική σε λίγους ευχαριστημένους ποδηλάτες θα ήταν μία πόλη εχθρική σε πολλούς δυσαρεστημένους οδηγούς αυτοκινήτου.
Και όμως το ποδήλατο εξοικονομεί χρήματα για τους πολίτες και το κράτος (βλ. β’ θεματική ενότητα «οφέλη»), αλλά οι πολίτες αντί να αλλάξουν νοοτροπία προτιμούν να πληρώνουν την «απόλαυση» του μποτιλιαρίσματος και το κράτος αντί να εξοικονομεί, επιλέγει να εισπράττει περισσότερα και να ξοδεύει ακόμη περισσότερα.*εδώ θα πρέπει να διαχωρίσουμε την στάση των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουν το θέμα της χρήσης του ποδηλάτου με ιδιαίτερη ευαισθησία και πιο «ευρωπαϊκή» νοοτροπία. Απτό παράδειγμα αποτελεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η Νομαρχία Θεσσαλονίκης οι οποίοι μεταξύ άλλων δράσεων και κατασκευή ποδηλατόδρομων, υποστηρίζουν και το πρόγραμμα «ποδηλατώ…ζω καλύτερα» καθώς επίσης και οι υπόλοιποι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (3 Περιφέρειες, 13 Νομαρχίες, 192 Δήμους, 24 Κοινότητες), οι Υπηρεσίες Εκπαίδευσης (3 Περιφερειακές Διευθύνσεις, 28 Διευθύνσεις Α’/θμιας & Β’/θμιας και 108 ακόμη Υπηρεσίες Εκπαίδευσης), οι 2.100 Διευθυντές Σχολείων και τα 110 Τμήματα Γ’/θμιας Εκπαίδευσης, που συνεργάζονται για την επέκταση του προγράμματος σε όλη την Μακεδονία.
Πηγή:podilato.eu
