Με δύο-τρεις σημαντικές και παράπλευρες απώλειες ξεκινήσαμε πέρσι, λίγο πριν τα μέσα Αυγούστου για το 1ο Bikini Freeride που θα λάμβανε χώρα στο Στόμιο… Με την άδεια της αρχηγού Μαρίας Μιχαλογιαννάκη – που έλειπε στις ΣλοβενιοΙταλίες για αγώνες -και την συγκατάθεση των Βάσω Λαζοπούλου και Μαρίας Καμισάκη που επίσης έλειπαν για διακοπές incognito – σε άλλη γη σε άλλα μέρη- βάλαμε μπρος για το μαγευτικό Στόμιο. Μαζευτήκαμε από Τρίκαλα (η μια και μοναδική Έλενα Κλαπανάρα), Λάρισα (το ανερχόμενο downhilloαστέρι Βάσω Αθανασούλα) και Θεσσαλονίκη (me, myself, Ελένη Διακάκη and Fontas o θαλάσσιος δράκος) και ειδού το αποτέλεσμαααα….
Η αφήγηση έχει soundtrack «Blister in the sun» από Violent femmes.
Έφτασα στον τόπο του εγκλήματος Τετάρτη μεσημέρι ώπου είχα συνάντηση με την Έλενα. Καθόμαστε για ένα καφέ στο beach bar. Σκεφτόμουνα να κάνουμε ένα πρόγραμμα, να οργανωθούμε… συζητάμε… κάνουμε μια βουτιά αργότερα το απόγευμα… πίνουμε μια μπύρα… δύο… καλά, καλά εντάξει τρείς ήτανε… τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες… και τα λοιπά. Τελικά καταλήξαμε ομόφωνα στο εξής συμπέρασμα: δε χρειάζεται πρόγραμμα, οεο…
Ο καιρός ωστόσο αρχίζει να κλείνει από παντού… πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες, μετά βροχή, μετά ομίχλη… μετά το χάος… Δηλαδή ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!!!!!!!
Η ώρα έχει πάει 7 το απόγευμα και ο καιρός είναι μούρλια για μια ωραία κατεβασιά με τα ποδηλατάκια μας στο βουνό. Τσούπ… την κατάλληλη στιγμή εμφανίζεται η Βάσω και μας ανεβάζει μέχρι την αρχή του μονοπατιού. Το βρεμμένο χώμα μοσχομυρίζει… Η ομίχλη έχει αφινιάσει… Βουτάμε στο μονοπάτι και «χανόμαστε» κυριολεκτικά στην ομίχλη… Δηλαδή χαθήκαμε… Ναι χαθήκαμε… λίγο θες το αλτσχάιμερ, λίγο το μονοπάτι που είχε φουντώσει και είχε γίνει αγνώριστο δε θέλει και πολύ. Αντί να κατέβουμε σε μισή ώρα κατεβήκαμε σε μιάμιση… Χαχ… παιχνιδάκι… εγώ είχα αρχίσει να φρικάρω και η Ελένη τραγουδούσε στη βροχή σα τον Σινάτρα… Ευτυχώς φτάσαμε κάτω πριν η Βάσω ειδοποιήσει αστυνομία, πυροσβεστική, ομάδα πολιτικής προστασίας, ομάδα δράσης 21, χελωνονιτζάκια, βατραχανθρώπους και όλα τα συναφή…
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι κατά τις 22:30, σχεδόν στεγνές τρώγαμε σουβλάκια και πίναμε μπύρες με καλή παρέα! Εννοείται ότι η Βάσω δεν μας άφησε να πάμε να στήσουμε τις σκηνές μες στη βροχή και μας φυγάδεψε στο σπίτι τους για ένα ζεστό και στεγνό ύπνο… (Φχαριστούμε τέρας!!!)
Σε σχέση με την Τετάρτη η Πέμπτη ήταν πολύ «ήσυχη». Φάγαμε τα πρωινά μας, πλύναμε τα ποδήλατα μας και πήγαμε για κατεβασιές στο βουνό. Ανεβαίναμε όπως κατεβαίναμε, δηλαδή με τις μπάντες (εδώ γελάμε:μπουχαχα). Το αυτοκίνητο ανέβασε πυρετό –όπως κι εμείς μέχρι να φτάσουμε πάνω στην αρχή του μονοπατιού- αλλά όλα κούλ. Μετά πήγαμε να στήσουμε επιτέλους τις σκηνές στο τέλειο μέρος με την πεντακάθαρη θάλασσα. Μαγειρέψαμε και αράξαμε στην παραλία με μπύρες και ιστορίες. Ό,τι και να πω είναι λίγο…
Την Παρασκευή έφτασε η ώρα για το πρώτο bikini test ride με Βάσω και Ελένη. Κατεβήκαμε, γουστάραμε κάργα και η βόλτα μας τερμάτισε κατευθείαν στο beach bar όπου κεραστήκαμε , τι άλλο… μπύρες. Συγκεκριμένα, 2 μπύρες η πρώτη και από μία η δεύτερη και η τρίτη. Πρώτος όμως ήταν ο Φώντας (το μοναδικό αγόρι που αφήσαμε να μας συνοδέψει…)… ο οποίος μετά μας κέρασε κι άλλες μπύρες καθώς είναι και πολύ large πράσινος δράκος. Μετά σκηνή, φαΐ, και όξω! Αγιόκαμπος by night λέμεεεεεεεεεεε…
(Εδώ θα πρέπει να πω κάτι. Τον Φώντα δεν τον πήραμε μαζί. Ήμασταν girls only… Τον αφήσαμε να φιλάει το αμάξι… Το πρωί τον βρήκαμε ξεφουσκωμένο… σνιφ…)
Η Βάσω μας ξενάγησε στις ομορφιές του Αγιόκαμπου ώπου και λικνίσαμε τα αλατισμένα κορμιά μας, σπάσαμε καναδυό ποτήρια και μπουκάλια μπύρας (ουπς… σόρυ… κατά λάθος…) νυστάξαμε και πήγαμε για ύπνο.
Το Σάββατο ήρθαν οι ενισχύσεις, δηλαδή οι guest star Άλεξ Κοκκινοπούλου (το αλάνι) και η Φρόσω (Φροσώμπαλα..αλεό)!! Μετά τους καφέδες και τα πρωινά φύγαμε για βουνό και bikini ride… ε, τώρα μπορείς να μαντέψεις τι ακολουθεί… Μπύρες, βουτιές, μετά σκηνή και το βράδυ μπάρμπεκιου στο σπίτι της Βάσως.
(P.S: Μπαμπά της Βάσως φχαριστούμε για τις ιστορίες… πόσο γέλιο ρίξαμε…?? Ούτε φαντάζεσαι…)
Κάνοντας μια σούμα έχουμε και λέμε: ένα σκασμένο λάστιχο –αυτοκινήτου-, καναδυό φούιτ –στο ποδήλατο,ε-, στήσιμο-ξεστήσιμο σκηνών σε χρόνο ρεκόρ, μακαρόνια με σάλτσα τόνου μαγειρεμένα στο γκαζάκι του καφέ, μπύρες Amstel –άντε καλά και Heineken- αλλά κυρίως Amstel…, ελαφάκια, ελληνικό καφέ διπλό γλυκό, χάσιμο στο βουνό -αλλά και γενικώς-, βουτιές στη θάλασσα, ξανά μπύρες κερασμένες αυτή τη φορά πολλές και δροσερές, και πολύ αλλά πάνω απ΄όλα ποιοτικό ride σε ένα από τα top 3 πιο πυκνά δάση ολάκερης της Ευρώπης… Δηλαδή τι άλλο;
Σπέσιαλ θένκς στους: Γιαγιά Κούλα (για τον τέλειο ύπνο την Τετάρτη το βράδυ και το θεσπέσιο καφεδάκι Πέμπτη πρωί και για τη γενική παρουσία-παίρνει το βραβείο κοινού), παππού Κώστα (που μας δάνεισε το αμάξι –χωρίς να το ξέρει- για να κάνουμε μία σπέσιαλ κατεβασιά-βραβείο πρώτου απώντα ηθοποιού), το beach bar «εν πλω» και συγκεκριμένα τον Χιώτη για τις άπειρες μπύρες (βραβείο αλκοόλ) -και το πλύσιμο των ποδηλάτων, τα αλάνια που μας ανεβοκατέβαζαν με τις μπάντες (βραβείο large) και όλο μα όλο το DH Stomio Crew που στάθηκε στο πλευρό μας τις τέλειες αυτές στιγμές!
Ελπίζουμε ότι από πέρσι και κάθε καλοκαίρι να καθιερωθεί το Βikini Freeride ( κάπου εκεί Ιούλιο με Αυγούστο και βάλε). Φορέστε όλες –και όλοι, γιατί όχι;- τα μπικίνι σας και σας περιμένουμε για νέες περιπέτειες του χρόνου.
Ελένη Διακάκη
