Η χρήση του ποδηλάτου στα αστικά κέντρα επανέρχεται ραγδαία μετά μια περίοδο έξι δεκαετιών, από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το δημοφιλές μέχρι τότε δίκυκλο άρχισε να παραχωρεί τη θέση του στα οχήματα με κινητήρα εσωτερικής καύσης. 
Αυτά αναφέρει ο δημοσιογράφος Ρόμπερτ Πεν στο βιβλίο του «Ολα για το ποδήλατο» (εκδ. Μεταίχμιο). Ο Πεν, που υποστηρίζει ότι «το ποδήλατο μου σώζει τη ζωή κάθε μέρα» αφιερώνει τις σελίδες του βιβλίου του στην κατασκευή του «τέλειου ποδηλάτου», αιτιολογώντας μεταξύ άλλων την αναζωπύρωση της αγάπης του κοινού για τα ποδήλατα: Το μηδαμινό κόστος μετακίνησης σε εποχές ανόδου της τιμής της βενζίνης, η σωματική άσκηση κατά τη διάρκεια της μετακίνησης, η αποφυγή της κίνησης στους δρόμους κ.λπ. Για τους ίδιους λόγους τα ποδήλατα ξαναμπήκαν δυναμικά και στους δρόμους των μεγάλων ελληνικών πόλεων. Οχι πλέον ως διασκέδαση, αλλά ως καθημερινό μέσο μετακίνησης.
Το ενδιαφέρον για το ποδήλατο έχει αυξηθεί πολύ, επιβεβαιώνει στην «Κ» ο Γιώργος Βογιατζής, κατασκευαστής χειροποίητων ποδηλάτων, επικεφαλής της εταιρείας Fidusa με έδρα τη Ρόδο και παλαίμαχος πρωταθλητής ποδηλασίας. «Είμαστε λιγάκι των άκρων. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια αδιαφορούσαν πλήρως για τα ποδήλατα, ξαφνικά έγινε της μόδας. Τόσο ως άθλημα όσο και για καθημερινή χρήση» μας λέει.
Το «τέλειο ποδήλατο»
Ο ίδιος, όπως είναι αναμενόμενο, θεωρεί τους δύο τροχούς με τα πετάλια τον καλύτερο τρόπο για να κινηθεί κανείς στο κέντρο των πόλεων. Ποδηλάτες καταφεύγουν στον κ. Βογιατζή για να κατασκευάσουν ένα ποδήλατο στα μέτρα τους, λαμβάνοντας υπόψη τον σωματότυπο, τις διαδρομές και τις αισθητικές τους αντιλήψεις περί του «τέλειου ποδηλάτου». Αλλοι αγοράζουν εισαγόμενα ποδήλατα μαζικής παραγωγής, ενώ ορισμένοι κατεβάζουν από τα πατάρια τα ποδήλατα της «νιότης» τους. «Κυρίως για τροποποιήσεις που έχουν να κάνουν με τοποθέτηση ταχυτήτων. Αλλοι βάζουν καλαθάκια για να μπορούν να πηγαίνουν στα ψώνια τους, λαμπάκια για το βράδυ», μας λέει ένας υπάλληλος καταστήματος με ποδήλατα στην 3ης Σεπτεμβρίου.
Το ποδήλατο είναι τρόπος ζωής, υποστηρίζουν οι ποδηλάτες. Είναι τρόπος για να αλλάξεις τη ζωή σου, λένε μερικοί από αυτούς. Τρόπος για να κάνεις νέες γνωριμίες, να αποκτήσεις καλύτερη σχέση με το σώμα σου και να αισθανθείς αυτοπεποίθηση. «Είναι ελκυστικό. Είναι πιο εύκολο να τραβήξεις πλέον το ενδιαφέρον μιας γυναίκας οδηγώντας ποδήλατο παρά τζιπ. Ξέρω ανθρώπους που απέκτησαν μεγάλες παρέες λόγω του ποδηλάτου. Κάποιοι έκαναν και σχέσεις από αυτές τις παρέες», μας λέει ο Θωμάς Ταπακτσόγλου από τη Θεσσαλονίκη. Οι ποδηλάτες γνωρίζονται συνήθως στις ποδηλατοδρομίες που διεξάγονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Τα νέα μέλη καλωσορίζονται με χαμόγελα, ενώ σε αυτούς προστίθενται όλο και περισσότερες γυναίκες.
Μία από τις αυτές τραυματίστηκε την περασμένη Παρασκευή σε ποδηλατοδρομία στην Αθήνα. «Ο οδηγός του τζιπ ζήτησε και τον λόγο από την αιμόφυρτη κοπέλα» λέει ο Χάρης Κεραμιδάς, αυτόπτης μάρτυρας στο περιστατικό. Τα ατυχήματα είναι ένα πρόβλημα, άλλο ένα είναι οι κλοπές. Μετά δύο χρόνια ποδηλασίας ο Χάρης αφήνει τα πετάλια για να ξαναπιάσει τιμόνι. «Δεν υπάρχουν υποδομές στην Αθήνα. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει κουλτούρα ποδηλάτου. Στον δρόμο σε βρίζουν οι οδηγοί, στο πεζοδρόμιο οι πεζοί. Δεν χωράς πουθενά» λέει με αγανάκτηση. Προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα πλήθος εμπόδια, χιλιάδες Ελληνες ποδηλάτες επιμένουν να δίνουν καθημερινή μάχη για μια θέση στον δρόμο.
Του Κωστα Ονισενκο
kathimerini.gr
