Η ποδηλασία “διοικείται από τους άνδρες για τους άνδρες,” είπε η πρώην Ολυμπιονίκης και Παγκόσμια πρωταθλητρια Nicole Cooke.
Η 33χρονη Ουαλή αναβάτης είπε επίσης ότι ο αγώνας κατά του ντόπινγκ διεξάγεται από “λάθος ανθρώπους, με λάθος τρόπο, με λάθος εργαλεία”.
Η ομιλία της Nicole στην Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων (British House of Commons) και συγκεκριμένα στην επιτροπή Πολιτισμού Αθλητισμού και Μέσων Ενημέρωσης, είχε διάρκεια μίας ώρας και θέμα την βρετανική ποδηλασία, τη Διεθνή Ένωση Ποδηλασίας (UCI), το Αντι-Ντόπινγκ, και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Αντιντόπινγκ (WADA ).
Μιλώντας μέσω σύνδεσης από το Παρίσι, η Cooke αμφισβήτησε τη χρήση της ουσίας “triamcinolone” από τον μεγάλο ποδηλάτη Bradley Wiggins, βασιζόμενη στην εμπειρία της που είχε με την απαγορευμένη ουσία.
Και στους δύο αναβάτες είχαν δοθεί εξαιρέσεις θεραπευτικής χρήσης (TUEs) που επέτρεπαν στους αθλητές να χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες για θεραπευτικούς σκοπούς. Ο Wiggins έκανε ενέσεις την παραμονή του Tours de France το 2011 και το 2012 και του Giro d’Italia το 2013.
Η Cooke είπε ότι χρησιμοποιούσε την τριαμσινολόνη για τη θεραπεία ενός σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο το 2003 και το 2007, όταν η μόνη της επιλογή ήταν η χειρουργική επέμβαση, και δεν αγωνιζόταν όταν έκανε χρήση του φαρμάκου παρά μόνο μετά από πολύ καιρό και ενώ οι επιδράσεις της ουσίας στην απόδοση δεν υπήρχαν πλέον.
Αντίθετα ο Wiggins (5 φορές χρυσός Ολυμπιονίκης) έκανε χρήση της ίδιας ουσίας πριν από τους κύριους στόχους της σεζόν, ανέφερε η Cooke. Τα TUEs ήταν «ένας πολύ βολικός τρόπος για να συγκαλύψουν ένα πρόγραμμα ντόπινγκ”.
Η Cooke, πρωταθλήτρια ποδηλασίας δρόμου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, ήταν ιδιαίτερα οργισμένη, γιατί ο άνθρωπος που παρέδωσε το πακέτο ήταν ο Simon Cope, προπονητής της γυναικίας ομάδας ποδηλασίας της Βρετανίας.
Εκείνη αναρωτήθηκε γιατί ο Cope, ο οποίος πληρωνόταν από το δημόσιο για το ρόλο του στην ομάδα των γυναικών, να ταξιδέψει από το Λονδίνο στη Γενεύη, μέσω του Μάντσεστερ, για να παραδώσει ένα μη συνταγογραφημένο φάρμακο σε μια επαγγελματική ομάδα ανδρών σε μια εποχή που εκείνη αγωνιζόταν να τον πείσει να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό camp για τα παγκόσμια πρωταθλήματα εκείνου του έτους.
“Εγγενής σεξισμός στους κανόνες και τους κανονισμούς”
Η κριτική Cooke δεν ήταν μόνο προς τη διαχείριση σε εθνικό επίπεδο, αλλα και για την ίδια την UCI, λέγοντας ότι ορισμένοι από τους κανονισμούς εμπεριέχουν σεξισμό, αναφέροντας ως παράδειγμα τους μικρότερους αγώνες για τις γυναίκες.
«Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια θεμελιώδη πράγματα στην κορυφή της ποδηλασίας που ξεκινούν από UCI και τους Ολυμπιακούς Αγώνες που εξακολουθούν να αναπτύσουν το σεξισμό στην ποδηλασία”, εξήγησε η Cooke. “Στους Ολυμπιακούς Αγώνες υπάρχει ένα ομαδικό σπριντ. Για τους άνδρες είναι τρεις αναβάτες και τρεις γύροι του ποδηλατοδρόμιο, ενώ για τις γυναίκες είναι δύο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να είναι το ίδιο για τους άνδρες και τις γυναίκες “.
“Υπάρχουν και άλλα πράγματα μέσα στη δομή της UCI, τα οποία είναι εγγενώς σεξιστικά. Ο ανδρικός γύρος Γαλλίας διαρκεί τρεις εβδομάδες. Η UCI έφερε έναν κανόνα που περιορίζει το μέγιστο αριθμό των ημερών σε 10 για τον αγώνα των γυναικών και, σε ορισμένες περιπτώσεις, περιορίζεται και ο αριθμός των σταδίων. Υπάρχουν πράγματα όπως αυτό που κρατούν τη γυναικία ποδηλασία πίσω”.
Η UCI εισήγαγε ισότιμους αγώνες για τους άνδρες και τις γυναίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά το 2012 και το 2016 έκανε την απόσταση στο αγώνισμα της ατομική καταδίωξη ίση σε άνδρες και γυναίκες. Αλλά οι γυναίκες εξακολουθούν να έχουν μικρότερες αποστάσεις σε πίστα, cyclo-cross και αγώνες δρόμου.
Για το 2017, η UCI επέκτεινε το μέγιστο μήκος ενός σταδίου στο επίπεδο WorldTour Γυναικών στα 160 χιλιόμετρα και τη μέση διάρκεια ενός σταδίου κατά τη διάρκεια ενός πολυήμερου αγώνα σε έως 140 χιλιομέτρα. Στα κατώτερα επίπεδα από το WorldTour τα 140 χιλιόμετρα είναι το ανώτατο όριο και ο μέσος όρος 120 χιλιόμετρα – τα ίδια όρια δλδ που έχουν οι κατηγορίες junior στους άνδρες. Οι περισσότεροι πολυήμεροι αγώνες περιορίζονται σε έξι ημέρες, εκτός εάν παίρνουν ειδική απαλλαγή από την UCI, όπως ο γύρος Ιταλίας.
Όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει οποιοσδήποτε τεχνικός λόγος για αυτές τις διαφορές ή αν ο λόγος είναι απλά ο σεξισμός, η Cooke είπε, “Νομίζω ότι είναι εντελώς ο σεξισμός. Είναι σχεδιασμένο. Οι γυναίκες έχουν ολοκληρώσει πολυήμερους αγώνες δύο εβδομάδων. Έχω αγωνιστεί σίγουρα περισσότερο από 10 ημέρες, έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος που δεν θα μπορούσε να υπάρχει ένα σπριντ τριών γύρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες”.
Η Cooke δήλωσε επίσης ότι πρέπει να εισαχθεί ένας κατώτατος μισθός στην ποδηλασία των γυναικών. “Πολύ γρήγορα, ίσως υπάρξουν κάποιες ομάδες που θα απομακρυνθούν και δεν θα θέλουν να λειτουργήοσυν μέσα σε αυτή τη δομή. Αλλά, δεδομένου ότι στην καριέρα μου είχα τέσσερις ομάδες που δεν με πλήρωναν και εγώ έπρεπε να πάω στο δικαστήριο για να πληρωθώ τους μισθούς μου, δεν νομίζω ότι θα εκλείψουν αυτού του είδους τα πράγματα”.
